Dag katjes!
De lente komt eraan en dat is opvallend voelbaar. Een kort rokje is voor mij gewaagd want mijn ‘melkflessen’ vallen op, maar hoe gaan mijn benen bruinen als ik ze nooit bloot stel aan de zon? De eerste zomerproblemen van een vrouw. Of alleszins toch die van mij. Ondanks het feit dat ik van de warmte hou, is er toch een herfstbeeld dat ik ga missen. Het beeld van bloeiende katjes aan de hazelaars.
Jeugdsentiment
Toen ik jong was stond er thuis een hazelaar in de tuin. ‘Thuis‘ is in dit geval bij mijn ouders, in het dunbevolkte Ulbeek. Het beeld dat gouden sliertjes aan de bomen hingen zit nog vers in mijn hoofd want dat was voor mij ook één groot feest. Ik wist niet wat die dingen deden aan de bomen maar ik wist wel dat ik ze kon plukken en de zaadjes in een potje kon doen. Zo had verschillende potjes en blikjes met natuurvondsten. Van zand gemengd met water en afgevallen kastanjes tot telefoonboeken met een collage aan gedroogde blaadjes. Waarom? Om te verkopen, ah tiens. Voor 5 Belgische Frank verkocht ik al mijn natuurvondsten aan mijn enthousiaste ouders. Of dat geloofde ik toch dat ze even enthousiast waren als ik.
Mijn kersverse handelszaak opende in een caravan die waarschijnlijk niet meer ’t straat op mocht, dus bleef hij gewoon staan in de tuin. Seizoenen lang heb ik in die caravan gespeeld, een winner voor kinderen. Om mijn handelspraktijken te kunnen uitvoeren kreeg ik ook een ‘echte‘ (tweedehands)kassa: een loodzwaar machine waar toetsen op stonden die je effectief moest indrukken, zolang de inkt intact bleef en de papieren rolletjes niet op waren. Het beeld van bloeiende katjes is voor mij een mooie terugblik naar toen.
Dank u mama en papa. Het was best plezant zonder iPad of iPhone in mijn handen.